“Είμαστε είδος αφηγηματικό.” – Hwang Sok-yong
Έχει μια ομορφιά μοναδική το να είναι κανείς συγγραφέας. Μπορεί το δίχως άλλο να σ’ ανεβάσει ευθύς στους ουρανούς, καθώς πετάς παρέα με την αχαλίνωτη φαντασία σου· ταυτόχρονα ωστόσο μπορεί να σε ρίξει στα βάθη της απελπισίας, κάθε φορά που σε βασανίζει ένα κόμμα που δε λέει να σ’ υπακούσει.
Πέρα απ’ αυτό όμως έχει πάντα κι ένα διαφορετικό, ιδιαίτερο νόημα για κάθε συγγραφέα. Απ’ την πλευρά μου, για παράδειγμα, το να είμαι συγγραφέας μου έχει επιπλέον προσφέρει αμέτρητες ευκαιρίες ν’ αναπτυχθώ και ν’ ανακαλύψω καινούρια πράγματα. Έτσι λοιπόν ήταν κυρίως φορώντας τα γυαλιά του συγγραφέα που παρακολούθησα διαδικτυακά και το φετινό, εξαιρετικό Διεθνές Φεστιβάλ Συγγραφέων της Σεούλ.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Συγγραφέων της Σεούλ (SIWF – 서울 국제 작가 축제) είναι μια ετήσια πολιτιστική εκδήλωση, η οποία λαμβάνει χώρα τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια κι επιτρέπει τη λογοτεχνική ανταλλαγή μεταξύ της Κορέας κι άλλων χωρών του κόσμου. Οι οργανισμοί που το στηρίζουν είναι το Ινστιτούτο Μετάφρασης Λογοτεχνίας της Κορέας, το Ίδρυμα Τεχνών και Πολιτισμού της Σεούλ και το Ίδρυμα Σχεδιασμού της Σεούλ, ενώ φυσικά η εκδήλωση βρίσκεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού της Κορέας. Λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας του covid19, το φετινό SIWF έλαβε χώρα διαδικτυακά. Και παρόλο που εκ πρώτης όψεως αυτό μπορεί να φαίνεται λυπηρό, δεδομένου ότι οι συγγραφείς που συμμετείχαν από 12 διαφορετικές χώρες δεν είχαν την ευκαιρία να πάρουν μέρος σε ζωντανές συζητήσεις μεταξύ τους, το γεγονός ότι το 2020 SIWF έγινε online διεύρυνε το κοινό του, επεκτείνοντάς το προς όλες τις γωνιές του κόσμου–και προς την απόλυτη ευχαρίστηση των λατρών της κορεάτικης λογοτεχνίας.
Ύστερα από προπαρασκευαστικές συνεδρίες ανάγνωσης από τους ίδιους τους συμμετέχοντες συγγραφείς, οι κύριες συναντήσεις του φετινού SIWF πραγματοποιήθηκαν από τις 2 έως τις 8 Νοεμβρίου. Το 2020 SIWF είναι το 9ο από τότε που ιδρύθηκε το φεστιβάλ κι ο τίτλος του ήταν «Γράφοντας το Αύριο». Ακολουθώντας την Κύρια Ομιλία Έναρξης, το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιελάμβανε δύο ενότητες την ημέρα, όλες τους ξεκινώντας με κάθε δημιουργό να διαβάζει ένα απόσπασμα από το έργο του. Στις λαμπρές συζητήσεις που ακολούθησαν, οι προσκεκλημένοι συγγραφείς κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που εκτείνονταν και πέρα από τη συγγραφή, όπως η ισότητα των φύλων και η σκληρή πραγματικότητα των μειονοτήτων, ενώ τα γεφύρωναν αριστοτεχνικά και με την τρέχουσα παγκόσμια πανδημία και τον αντίκτυπό της.
Έτσι, χωρίς άλλη καθυστέρηση, ακολουθεί μια ανακεφαλαίωση του SIWF 2020 και των συναντήσεών του!
- 2 Νοεμβρίου, Κύρια Ομιλία Έναρξης – «Γράφοντας το Αύριο» (내일을 쓰다)
Το διαδικτυακό άνοιγμα του 9ου SIWF περιελάμβανε χαιρετισμούς από τους Kim Sa-in (Ινστιτούτο Μετάφρασης Λογοτεχνίας της Κορέας), Kim Jong-whee (Ίδρυμα Τεχνών και Πολιτισμού της Σεούλ) και Choi Kyung-ran (Ίδρυμα Σχεδιασμού της Σεούλ), οι οποίοι δεν έδωσαν τον τόνο μόνο για αυτήν την εισαγωγική ενότητα αλλά και για τα θέματα ολόκληρου του SIWF. Υπογραμμίστηκε η σημασία της αλληλεγγύης και του τρόπου με τον οποίο πρέπει να την ενσωματώσουμε ενεργά στη ζωή μας, καθώς και ο ρόλος των συγγραφέων και των λογοτεχνικών τους ιδεών για τον κόσμο του αύριο.
Η Εναρκτήρια Ομιλία ανήκε στον Κορεάτη συγγραφέα Hwang Sok-yong («Princess Bari», «The Old Garden»). Παραθέτοντας από το ποίημα «Night Spent Counting Stars» του εθνικού ποιητή Yun Dong-ju, ο ευρέως αναγνωρισμένος συγγραφέας τόνισε πόσο η ποίηση τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε όλοι λόγω της πανδημίας.
«Η πανδημία του covid19 μοιάζει με μια ερώτηση, για το αν ο πολιτισμός που έχουμε επιτύχει και η καθημερινή ζωή που ζούμε είναι ορθά.» – Hwang Sok-yong
Προχωρώντας στην ανάλυση των επιπτώσεων της πανδημίας του covid19, ο συγγραφέας Hwang την περιέγραψε φυσικά ως τρομερό συμβάν, αλλά κι ως κάτι που σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής. Ο κόσμος μας περιστρέφεται γύρω από αριθμούς και στεγνή απαρίθμηση πραγμάτων, αλλά η πανδημία είναι απόδειξη του πώς αυτό το μοντέλο ζωής απλά δεν λειτουργεί. Συγγραφέας γαρ, ο Hwang έκανε γι’ αυτό μια υπέροχη παρομοίωση γύρω από το πώς μας δίνεται η ευκαιρία να προχωρήσουμε από τον «καλοκαιρινό 20ο αιώνα» (που συμβολίζεται κι από τον «Παλιό Κήπο» του ομώνυμου μυθιστορήματός του) προς τον «φθινοπωρινό 21ο αιώνα», όπου πρέπει να κρατήσουμε μόνο τα καλύτερα μέρη της συγκομιδής. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ισορροπία που πρέπει να επιτευχθεί βρίσκεται ανάμεσα σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ατομική ελευθερία, επιθυμίες και πιθανή απληστία και αυτό που αποτελεί κοινό αγαθό κι αλληλεγγύη.
«Αληθινή οικουμενικότητα σημαίνει να σεβόμαστε ο ένας τις διαφορετικές ταυτότητες του άλλου.» – Hwang Sok-yong
Για τον συγγραφέα Hwang, το διαρκώς παρόν, νευραλγικό και παγκόσμιο θέμα της μετανάστευσης θίγει ζητήματα ταυτότητας και οικουμενικότητας. Κι από την άλλη πλευρά, απλώς πρέπει να εστιάσουμε σε φαινόμενα όπως το Hallyu, το οποίο είναι ένα αναμφισβήτητο, μεγάλο παράδειγμα του πώς μπορούμε να αγκαλιάσουμε αυτό που είναι διαφορετικό από το δικό μας πολιτισμό. Ο συγγραφέας έκανε και μια άλλη αριστοτεχνική σύγκριση, με βάση τον κορεάτικο μύθο του «dokkaebi»–τα άψυχα πράγματα διαδραματίζουν κι αυτά σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Κι αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Αν μη τι άλλο, γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο αναμφισβήτητη είναι η κλιματική αλλαγή, όπως και η άμεση ανάγκη για προστασία του πλανήτη μας.
«Στα μάτια της Γης, είμαστε κορονοϊός.» – Hwang Sok-yong
Όσον αφορά τα αντανακλαστικά της Κορέας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο συγγραφέας Hwang επαίνεσε την ανθεκτικότητα της χώρας και το ισχυρό πνεύμα της κοινότητας, που κυριολεκτικά έσωσε την ημέρα. Βλέπει επίσης την ίδια ανθεκτικότητα στη λογοτεχνία. Για παράδειγμα, το binge-watching μπορεί αναμφίβολα να έφτασε στα ύψη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ωστόσο παρατηρήθηκε ανοδική πορεία και στον εκδοτικό κλάδο. Η ανάγνωση είναι μια μοναδική ευκαιρία να προβληματιστεί κανείς, ισχυρίστηκε ο συγγραφέας Hwang. και οι άνθρωποι διαβάζουν, και πολύ μάλιστα, κατά τη διάρκεια των αναπόφευκτων καραντινών που περιορίζουν την ελευθερία μας και πολλαπλασιάζουν τις μοναχικές ώρες μας, παρά την τεχνολογία που μας ενώνει.
Όλα μας συνδέουν και, όπως ανέφερε ο συγγραφέας Hwang βάσει μιας γνωστής κορεάτικης παροιμίας, «η ασθένεια σε βοηθά να ωριμάσεις». Όλα είναι θέμα προοπτικής και του πού εστιάζουμε, γι’ αυτό μόλις αυτή η πανδημία περάσει, θα είμαστε όλοι σε καλύτερο σημείο στην εν γένει ζωή μας.
- 3 Νοεμβρίου, ενότητες «Πρέπει να Προχωρήσεις Μπροστά» (낮은 포복 으로 전진 하라) και «Περιπέτειες γύρω από το ‘Εγώ’» (‘나’를 둘러싼 모험)
Η μεσημεριανή συνάντηση με τίτλο «Πρέπει να Προχωρήσεις Μπροστά» ανήκε στους συγγραφείς Kang Sung-eun («Scheherazade») και Sou Linne Baik («Brown Sugar Candy») από την Κορέα, καθώς και την Kim Thúy («Ru») από τον Καναδά. Αναλύοντας την ιστορία των γυναικών και την απεικόνισή της, η συζήτησή τους περιστράφηκε κυρίως γύρω από τις αυτοβιογραφίες των γυναικών.
Η Sou Linne Baik τόνισε τη σημασία του μη χαρακτηρισμού ενός λογοτεχνικού έργου που φέρει τη φωνή ενός γυναικείου χαρακτήρα ή που έχει γραφτεί από γυναίκα συγγραφέα ως ξεχωριστό είδος, γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυτό ακριβώς: στο να αντιμετωπιστεί, δηλαδή, ως τάση που μπορεί να μην αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Στο ίδιο μοτίβο, η συγγραφέας επεσήμανε επίσης πως οι γυναίκες συγγραφείς του σήμερα καλύπτουν μια μεγάλη ποικιλία λογοτεχνικών ειδών. Μοιραζόμενη το πέρασμά της από πολλά επαγγέλματα πριν γίνει συγγραφέας, συμπεριλαμβανομένου αυτού του δικηγόρου, η Kim Thúy αναγνώρισε πώς κάθε ένα από τα επαγγέλματά της την έχει διδάξει και συνέβαλε στη λογοτεχνική της καριέρα. Μοιράστηκε επίσης την εμπειρία της σχετικά με την πρόκληση του να είναι συγγραφέας που μιλά άπταιστα τρεις γλώσσες ,καθώς και τις επιπτώσεις αυτού στο έργο της.
Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με το συμπέρασμα ότι το κλειδί για τη μετατροπή του παρόντος μας και τη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος, και από λογοτεχνική άποψη, είναι η αντιμετώπιση κι εξάλειψη των ανισοτήτων.
Στην επόμενη ενότητα με τίτλο «Περιπέτειες γύρω από το ‘Εγώ’» συμμετείχαν οι συγγραφείς Cho Hae-jin («The Joys of Promenaders») από την Κορέα και Chigozie Obioma («An Orchestra of Minorities») από τη Νιγηρία.
«Τα άτομα προηγούνται χρονικά σε σχέση με τον κόσμο κι ο κόσμος δεν μπορεί να καταστείλει τη φαντασία μας». – Cho Hae-jin
Συζητώντας για τις μειονότητες ως λογοτεχνικό θέμα, και οι δύο συγγραφείς παραδέχτηκαν ότι εμπνέονται από τις δικές τους προσωπικές ιστορίες. Όσον αφορά την αλληλεγγύη στους κύκλους των μειονοτήτων, η συγγραφέας Cho ισχυρίστηκε ότι αυτό μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί και βοηθά στην υλοποίηση του σκοπού μας ως ανθρώπων. Όσον αφορά τους ήρωές της, αυτοί ανήκουν σε διαφορετικά είδη μειονοτικών ομάδων (π.χ. από οικονομική άποψη, κ.λπ.), αλλά όλοι τους αναζητούν την ευτυχία. Γι’ αυτήν, ο ρόλος της ιστορίας στη διαμόρφωση της ζωής μας είναι αναμφισβήτητος, ωστόσο ο καθένας μας είναι και παραμένει μοναδικός.
Απ’ την άλλη πλευρά, ο συγγραφέας Obioma, ο οποίος έχει εμπνευστεί στο έργο του από την κοσμολογία Ingbo της Νιγηρίας, τόνισε ότι δεν παύουμε να είμαστε μέρος του κόσμου και της ιστορίας του. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μειονότητες δημιουργούνται ανά πάσα στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο· ακόμα και τη στιγμή που αισθανόμαστε ότι δεν ανήκουμε κάπου, αυτό μας καθιστά αμέσως μειονότητα.
Όσον αφορά τα πρώτα τους βήματα ως συγγραφείς στις χώρες καταγωγής τους, ο Obioma παραδέχθηκε ότι ήταν η περιέργεια για τη ζωή των ανθρώπων αυτό που τον ώθησε να ξεκινήσει και να συνεχίσει να γράφει. Για την Cho, το γράψιμο είναι μια διέξοδος για τις ανησυχίες του μυαλού και βρίσκει τον δρόμο της πλέοντας στην ψυχή του κάθε χαρακτήρα της.
«Ουσιαστικά γράφω μυθιστορήματα γιατί συχνά αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως μειονότητα.» – Cho Hae-jin
Όσον αφορά την τρέχουσα πανδημία, ο συγγραφέας Obioma ισχυρίστηκε ότι ενάντια στις δυσκολίες της στιγμής πρέπει όλοι να εκτιμήσουμε ό, τι έχουμε. Η πεποίθησή του είναι ότι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην καθημερινή μας ζωή, εντός και εκτός μας, μας οδηγεί να κατανοήσουμε το νόημα της ζωής.
- 4 Νοεμβρίου, ενότητες «Γράφοντας σε Κοινωνική Απομόνωση» (고립 된 세계, 고독한 글쓰기 ) και «Πού Βρίσκεται η Λογοτεχνία» (문학 이 선 자리)
Η ενότητα «Γράφοντας σε Κοινωνική Απομόνωση» περιελάμβανε συζήτηση με τους ποιητές Hwang In-suk («Sadness Wakes Me») και Hwang In-chan («Washing a Myna») από την Κορέα, καθώς και τον Jeffrey Yang («The Grass») από την Κίνα-ΗΠΑ. Σημειώνοντας πως η πανδημία απορρυθμίζει την καθημερινή ζωή και τη ρουτίνα ενός συγγραφέα, ο ποιητής In-chan τόνισε επίσης πόσο σημαντικό είναι για τη λογοτεχνία να ενσωματώνει την queer οπτική. Ο Yang με τη σειρά του υποστήριξε πως η γλώσσα βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των μορφών τέχνης, ενώ για τη Hwang In-suk, η ποίηση αποτελεί διέξοδο για την εσωτερική αναταραχή της καθώς και οδηγό της προς την ευδαιμονία. Παραδέχτηκε επίσης ότι μεγαλώνοντας το έργο της άρχισε ν’ αλλάζει όλο και περισσότερο, οδεύοντας από την εστίαση στις δικές της συναισθηματικές καταστάσεις προς τους άλλους ανθρώπους και στο τι συμβαίνει στη ζωή τους.
«Οι δημιουργικές δραστηριότητες μας θεραπεύουν.» – Hwang In-suk
Η συνάντηση «Πού Βρίκεται η Λογοτεχνία» βρήκε τον μυθιστοριογράφο Olivier Guez («The Disappearance of Joseph Mengele») από τη Γαλλία και τον ποιητή Yu Yong-joo («Red and Green Nail») από την Κορέα να συζητούν για το πώς το να έχουν διαφορετικό επάγγελμα βιοπορισμού επηρεάζει γι’ αυτούς τη συγγραφή.
Ο Yu, εργάτης προτού γίνει ποιητής, ανέφερε ότι ως έφηβος εντυπωσιάστηκε από το ποίημα του Yoon Dong-ju «Foreword» και πως το ημερολόγιό του ήταν η κεντρική πηγή της έμπνευσής του. Ο Guez σημείωσε πως δε γράφει οπωσδήποτε καθημερινά, αλλά μόνο όταν έχει έμπνευση. Επιπλέον, όντας και δημοσιογράφος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την ποικιλία που αυτό του το επάγγελμα του έχει δώσει όσον αφορά την εμπειρία νέων τόπων και τη συνάντηση με νέους ανθρώπους.
«Η τέχνη μας ενώνει.» – Olivier Guez
- 5 Νοεμβρίου, ενότητες «Συγγραφέας • Μέσα • Χώρος» (작가 • 미디어 • 방) και «Εκτεθειμένοι στον Κίνδυνο» (위험 앞에 노출 된)
Στη συνάντηση «Συγγραφέας • Μέσα • Χώρος» συμμετείχαν οι συγγραφείς Gwee Li Sui («The Hermit») από τη Σιγκαπούρη και Jung Young-su («Tomorrow’s Lovers») από την Κορέα.
Για τον Sui, έναν πολυτάλαντο ποιητή, κριτικό και γραφίστα, του οποίου τα έργα εμφανίζονται σε πολλές ψηφιακές πλατφόρμες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάθε μέσο λειτουργεί καλύτερα με διαφορετική μορφή τέχνη. Ενόσω δουλεύει λογοτεχνικά του έργα προς δημοσίευση, χρησιμοποιεί το Instagram για να αναρτά τα ποιήματά του (Insta-poetry), με στόχο την αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες του αλλά και την ενθάρρυνσή τους. Υπερασπιζόμενος την ευρεία ποικιλία ψηφιακών μέσων της νέας εποχής, που έχουν τώρα στη διάθεσή τους οι συγγραφείς, ο Sui τόνισε πώς αυτά ανοίγουν νέους ορίζοντες και μας βοηθούν να προσεγγίσουμε και νέο κοινό, πέρα από αυτό των χωρών μας. Ένας συγγραφέας πρέπει να είναι πάντα προσεκτικός φυσικά, ώστε το έργο του να μην εξαρτάται πολύ από τους αναγνώστες και τις επιθυμίες τους. Σύμφωνα με τον Sui, συγγραφείς που επιλέγουν την αυτοέκδοση διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο, πολλοί από τους οποίους έχουν πολύ αυθεντικά πράγματα να πουν και να προσφέρουν. και χάρη στη νέα ψηφιακή εποχή, έχουν επιτέλους πρόσβαση σε μια μεγάλη ποικιλία πλατφορμών για να κάνουν τα έργα τους γνωστά.
Ο Jung, μυθιστοριογράφος και λογοτεχνικός επιμελητής, ανέπτυξε το πώς η φαντασία μπορεί να οδηγήσει έναν συγγραφέα μόνο μέχρι τα μισά του δρόμου, όσον αφορά το είδος του literary fiction. Από εκεί και μετά, οι εμπειρίες πρέπει να παίρνουν τα ηνία και να παράσχουν την πρώτη ύλη για έμπνευση. Στα θετικά του να είναι κι επιμελητής επεσήμανε πόσο δομημένος και πολύπλευρος είναι ο κόσμος της επιμέλειας, πτυχές που τον βοηθούν να εξελιχθεί κι ως συγγραφέας μυθοπλασίας, δίνοντάς του την ευκαιρία να πειραματιστεί με διαφορετικά στυλ γραφής. Μιλώντας για το ψηφιακό λογοτεχνικό περιοδικό του, Munhakdongue, ο Jung τόνισε την ανάγκη για νέες λογοτεχνικές πλατφόρμες. Οι συγγραφείς χρειάζονται χώρο, όπου μπορούν να παρουσιάσουν τα έργα τους κι επίσης να πληρώνονται σταθερά γ’ αυτό.
Οι ποιητές Iman Mersal («The Clot») από την Αίγυπτο και η Park Yeon-joon («Venus Pudica») από την Κορέα πήραν το λόγο στη συνάντηση «Εκτεθειμένοι στον Κίνδυνο». Κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους σχετικά με την ποίηση, η Mersal αξιοποίησε τις εμπειρίες της και την ιστορία της χώρας της για να υποστηρίξει ότι το γράψιμο είναι ένα είδος αντίστασης. Η Park παρουσίασε μια επίσης όμορφη άποψη: μερικές φορές η ποίηση είναι το μόνο κατάλληλο μέσο με το οποίο κάτι μπορεί να εκφραστεί και η ποιότητα ενός ποιήματος μετριέται (περίεργα) από την ικανότητά του να «πληγώνει» τον αναγνώστη—«μια άξια πληγή», όπως είπε η ίδια η ποιήτρια.
Αναφερόμενη στο κομφουκιανικό, πατριαρχικό σύστημα μες στο οποίο μεγάλωσε η ίδια αλλά κι ακόμη περισσότερο η προηγούμενη γενιά στην οικογένεια της, η Park εξηγεί πώς «η κοινωνία επέβαλε τη θηλυκότητα» πάνω της. Σε αντίθεση με τους άνδρες, οι γυναίκες υπόκεινται πάντα σε πολύ περισσότερες αξιολογήσεις και παράλογο αριθμό κουτιών που πρέπει να τικάρονται, ενώ επιβαρύνονται επίσης με την ευθύνη για τα συναισθήματα των άλλων. Για την Park, όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν τις γυναίκες να μην αγαπούν τον εαυτό τους ή να θυσιάσουν πολύ χρόνο για να μάθουν να το κάνουν.
Παραθέτοντας επίσης από το έργο «Killing the Angel in the House» της Βιρτζίνια Γουλφ, η ποιήτρια Park τόνισε ότι είναι σημαντικό να επιτρέπεται στους καλλιτέχνες, και κυρίως στις γυναίκες, η ελευθερία να εκφραστούν. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να πούμε ότι οδεύουμε αληθινά προς την ισότητα των φύλων.
- 6 Νοεμβρίου, ενότητες «Στον Κόσμο του Αύριο» (내일 의 세계 에서는) και «Αυξανόμενες Υποψίες» (생각 할수록 수상한)
Οι συγγραφείς της συνάντησης «Στον Κόσμο του Αύριο» Sim Yun-kyung («Seol») από την Κορέα και Luis Eduardo García («Latest Trends») από το Μεξικό συζήτησαν για το ρόλο της λογοτεχνίας σε πλαίσια κοινωνικά και συγκεκριμένα όσον αφορά τις νεότερες γενιές και το μέλλον τους. Η συνομιλία τους τους οδήγησε επίσης στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι σήμερα, και σε παγκόσμια κλίμακα μάλιστα, δε διαβάζουν πλέον λογοτεχνία.
Στην επόμενη ενότητα, η συγγραφέας Oyamada Hiroko από την Ιαπωνία («The Factory») διηγήθηκε τις διαφορετικές εργασιακές της εμπειρίες πριν γίνει συγγραφέας–έχοντας δουλέψει ως διοικητική υπάλληλος σ’ ένα εργοστάσιο την οδήγησε να δει από πρώτο χέρι πόσο αρνητική είναι η επιρροή που μας ασκεί το κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα. Η Κορεάτισσα συγγραφέας Jang Ryu-jin («The Joys and Sorrows of Work»), καθώς κι αυτή έχει εργαστεί σε γραφείο, μίλησε για τις προκλήσεις του να είναι συγγραφέας σε αντίθεση με το περιβάλλον σταθερότητας που η εργασία σε γραφείο μπορεί να προσφέρει.
- 7 Νοεμβρίου, ενότητες «Παρά τη Μοναξιά και τη Θλίψη» (외로워도 슬퍼도) και «Κήπος της Γλώσσας του Αύριο» (내일 의 언어 정원)
Κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης, γνωρίσαμε τον Wang Weilian («The Sound of Salt Forming») από την Κίνα και την Kim Se-hee («Practicing Emotions») από την Κορέα. Και οι δύο συγγραφείς, που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’80, ανέλυσαν την κοινωνική απομόνωση, τι σημαίνει λογοτεχνία για τη ζωή μας σήμερα, καθώς και για τη γενιά τους ειδικότερα.
Ο Weilian ανέφερε πόση μοναξιά αισθάνεται η γενιά του στην Κίνα, αφού ήταν μετά τη δεκαετία του ’80 που άρχισε να εφαρμόζεται ο κανόνας του ενός παιδιού στα κινεζικά νοικοκυριά. Όσον αφορά τη μυθοπλασία, την περιέγραψε ως μέσο αυτοεκπαίδευσης, έναν τρόπο για να οδηγηθούμε στη γυμνή αλήθεια που παραμένει αναξιοποίητη μέσα μας.
«Η γενιά μου έχει αναγκαστεί να φορά ρούχα που δεν της χωράνε.» – Kim Se-hee
Συμφωνώντας θερμά, η συγγραφέας Kim ισχυρίστηκε ότι οι σημερινές γενιές έχουν στη διάθεσή τους κάθε είδους πηγές ψυχαγωγίας. Ωστόσο, τόσο ως αναγνώστης όσο κι ως συγγραφέας, η ίδια επιλέγει τη λογοτεχνία, γιατί αυτή αποτελεί το μόνο μέσο που έχει τη δύναμη να είναι ένας πραγματικός καθρέφτης κάθε πτυχής της ζωής μας.
Καλωσορίζοντας τους ποιητές Brigitte Oleschinski («Mental Heat Control») από τη Γερμανία και Lee Moon-jae («The Joke») από την Κορέα, η δεύτερη ενότητα της ημέρας περιστράφηκε γύρω από το πώς οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί και το ύφος της καθημερινής ζωής αφήνουν τα αληθινά, δημιουργικά μέρη του εαυτού μας μουδιασμένα ή κι εξαντλημένα.
- 8 Νοεμβρίου, Κύρια Ομιλία Λήξης – «Στον Κατεστραμμένο μας Κόσμο» (망가진 세계 에서 , 우리 는)
Στην τελευταία συζήτηση του φεστιβάλ συμμετείχαν οι συγγραφείς Chung Se-rang («You Can Have My Voice») από την Κορέα και Paolo Giordano («How Contagion Works») από την Ιταλία. Η Chung επανέλαβε την άποψη του συγγραφέα Hwang Sok-yong, όπως αυτός τη διατύπωσε στην εναρκτήρια ομιλία: η αιτία της συνεχιζόμενης πανδημίας είναι η απαράδεκτη συμπεριφορά μας απέναντι στον πλανήτη μας κι έχουμε την αδιαμφισβήτητη κλιματική αλλαγή για τεκμήριο. Το ανθρώπινο είδος έχει γίνει εξαιρετικά εγωιστικό και η λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει λύσεις σ’ αυτόν τον αποπροσανατολισμό μας, αφυπνίζοντας μέσα μας την αλληλεγγύη και την αίσθηση της κοινότητας.
Εξηγώντας πώς η καραντίνα στην πατρίδα του επηρέασε αρνητικά γι’ αυτόν τις συνήθειες ανάγνωσης και συγγραφής, ο Giordano συμφώνησε προσθέτοντας ότι «κάθε συμπεριφορά μας δεν αφορά πια μόνο εμάς».
«Η ουσία της αγάπης έγκειται στη ικανότητά της να διαδίδεται.» – Chung Se-rang
Το SIWF ολοκληρώθηκε ανανεώνοντας το ραντεβού του με την παγκόσμια κοινότητα αναγνωστών και συγγραφέων για το 2021–κι αισίως, σ’ ένα περιβάλλον χωρίς πανδημία, όπου και θα γιορτάσει τη 10η επέτειό του.
Έχοντας παρακολουθήσει ολόκληρο το φεστιβάλ και κλείνοντας το πρόγραμμα περιήγησής μου μετά το τέλος του βίντεο της ομιλίας λήξης, μπορώ να πω με ασφάλεια ότι το 9ο SIWF έδωσε άφθονη τροφή για σκέψη και ήταν η πιο ολοκληρωμένη, συναρπαστική εκδήλωση που έχω παρακολουθήσει εδώ κι αρκετό καιρό. Αποτελεί δίχως αμφιβολία πρότυπο για κάθε διεθνές φεστιβάλ συγγραφέων από όλες τις απόψεις–υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα, ευρύτητα μοναδικών κι ενδιαφερόντων θεμάτων, ποικιλομορφία και πλουραλισμός, προώθηση της ισότητας και των ανθρώπινων αξιών, για ν’ αναφέρω μόνο μερικά. Επιπλέον, το γεγονός ότι φέτος το φεστιβάλ ήταν προσβάσιμο κι από ένα ευρύτερο κοινό όντας διαθέσιμο στο διαδίκτυο, έδωσε νέα διάσταση στη σημασία του να διαβάζουμε και να γράφουμε λογοτεχνία όσον αφορά το μέλλον μας ως ανθρωπότητα.
Σ’ ένα πιο προσωπικό επίπεδο, το 9ο SIWF μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω για συγγραφείς απ’ όλον τον κόσμο, τους οποίους κατά πάσα πιθανότητα δε θα γνώριζα διαφορετικά. Η παρακολούθηση των διαδικτυακών, εποικοδομητικών συζητήσεων ήταν μια πλέον δημιουργική εμπειρία για μένα–όχι μόνο ως συγγραφέα αλλά κι ως αναγνώστη και πολίτη του κόσμου.
Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω από καρδιάς τόσο το SIWF όσο και το LTI Κορέας, για το ότι έδωσαν σε μας, τους εκτός Κορέας συγγραφείς κι αναγνώστες, την ευκαιρία να συμμετάσχουμε στο φετινό φεστιβάλ αλλά και, ειδικότερα, για την εξαιρετική κι άμεση συνεργασία τους σε σχέση μ’ αυτό εδώ το άρθρο.
Ραντεβού στο 10ο SIWF ~
Και μην ξεχνάτε: συνεχίστε να διαβάζετε!
English version of this article on KOREA.net: Attending the 9th Seoul International Writers’ Festival as a Foreign Writer.
Η Πρεσβεία της Κορέας δεν είναι υπεύθυνη για την εγκυρότητα του περιεχομένου και οι απόψεις και συστάσεις που διατυπώνονται αντιπροσωπεύουν τα εμπλεκόμενα άτομα (συντάκτης του κάθε άρθρου) και δεν αποτελούν άποψη ή σύσταση της Πρεσβείας της Κορέας.
-Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το SIWF, όπως το βιογραφικό των συμμετεχόντων συγγραφέων, ένα ευρύ φάσμα διαθέσιμων ηλεκτρονικών βιβλίων κ.λ.π., μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του.
-Όλες οι εικόνες του άρθρου χρησιμοποιούνται κατά παραχώρηση του SIWF και του LTI Korea.
Άλλα άρθρα για την Πρεσβεία της Κορέας στην Ελλάδα:
CONSTANTINA MAUD 
5 thoughts on “9th Seoul International Writers’ Festival”